Lipizzaner

Nazwa: Lipizzaner
Pochodzenie: Słowenia
Wysokość: 152 - 165 cm
Umaszczenie: białe
Kategoria: Konie barokowe

Historia rasy Lipicán

Rasa wywodzi się ze słoweńskiej stadniny Lipica, gdzie powstała w XVI wieku. Jej przodkami były białe konie hiszpańskie, a celem było wyhodowanie eleganckich białych koni dla dworu królewskiego. Hiszpańskie konie zostały skrzyżowane z końmi neapolitańskimi, arabskimi i angielskimi końmi pełnej krwi angielskiej, duńskimi i niemieckimi końmi pełnej krwi angielskiej. Sześć ogierów uważa się za założycieli: Pluto, duński biały Warmblood, Neapolitano, neapolitański gniady, Conversano, neapolitański ciepłokrwisty, Favory, Cladruvian floater, Maestroso, biały Cladruvian i Siglavy, biały arabski. Wyhodowano szlachetną białą rasę, ale rzadko rodzi się rasa brązowa. Lipicany są znane z Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Wiedniu, gdzie białe ogiery lipicańskie tradycyjnie wykonują i pokazują najtrudniejsze elementy wysokiej szkoły ujeżdżenia. Hiszpańska szkoła tradycyjnie hoduje również jednego brązowego ogiera lipicańskiego.

Budowa ciała rasy lipicańskiej

Głowa jest atrakcyjna, szyja krótka i wysklepiona, klatka piersiowa głęboka. Grzbiet jest dłuższy i mocny, zad zaokrąglony, muskularny, z wysoko osadzonym ogonem. Kończyny są krótsze, ale mocne, kopyta dobrej jakości. Umaszczenie jest wyłącznie białe, z rzadka występuje umaszczenie brązowawe. W kłębie mierzy 152-165 cm.

Użytkowanie rasy lipicańskiej

Pierwotnie koń powożący, Lipizzaner jest obecnie używany w Hiszpańskiej Szkole Jazdy. Jest to jednak również dobry koń ujeżdżeniowy, a więcej niż jeden Lipizzaner dotarł na Igrzyska Olimpijskie. W krajach wschodnich jest również wykorzystywany do lżejszych prac w rolnictwie.

Charakter rasy lipicanerów

Lipicany są spokojne, skupione i podatne na naukę. Są chętne do pracy, pracowite i wytrwałe. Są również silne i energiczne. Wyróżniają się długowiecznością i inteligencją.