Kuce walijskie sekcja C i D

Nazwa: Kuc walijski sekcja C i D
Pochodzenie: Wielka Brytania
Wysokość: sekcja C do 135 cm
Umaszczenie: białe, brązowe, pręgowane, pręgowane, krucze
Kategoria: Kuce

Historia rasy Kuc walijski sekcja C i D

Kuce walijskie sekcji C i D są wynikiem skrzyżowania sekcji A z końmi należącymi do Rzymian. Później używano również konia hiszpańskiego, Norfolk Trotter, Hackneys i Yorkshire Coach Horse. Cztery ogiery miały duży wpływ na ich rozwój: Trotting Come, kłusak, True Briton, krzyżówka kłusaka i araba, Cymro Llwyd, również krzyżówka kłusaka i araba, a ostatnim był Alfonzo the Brave, hackney. Dały one swojemu potomstwu potencjał kłusaka i charakterystyczny arabski wygląd. Różnica między tymi dwiema sekcjami polega jedynie na wzroście, przy czym sekcja C jest mniejsza.

Budowa kuców walijskich sekcji C i D

Głowa jest atrakcyjna, szyja umięśniona i wysklepiona. Klatka piersiowa jest głęboka, łopatki spadziste. Grzbiet jest długi i mocny, zad krótki, muskularny z wysoko osadzonym ogonem. Kończyny są krótsze, mocne, z dobrymi stawami i dobrymi kopytami. Sierść może być biała, brązowa, czysta lub czarna. W kłębie kuce sekcji C mają do 135 cm, sekcja D nie ma ograniczeń.

Użytkowanie kuców walijskich sekcji C i D

Podobnie jak sekcje A i B, nadają się do lekkiej jazdy i jako kuce do jazdy z dziećmi. Mają talent do różnych sportów i są często widywane na pokazach kuców.

Charakter rasy Kuce walijskie sekcji C i D

Podobnie jak jego kuzyni, kuc walijski sekcji C i D jest czuły, spokojny, inteligentny i podatny na naukę. Dobrze dogaduje się również z małymi dziećmi.