Koń fryzyjski

Nazwa: Koń fryzyjski
Pochodzenie: Holandia
Wysokość: 155 - 165 cm
Umaszczenie: krucze
Kategoria: konie barokowe

Historia rasy koń fryzyjski

Koń fryzyjski był popularnym koniem rycerskim w średniowieczu ze względu na swoją siłę i wysoką, pełną gracji pracę przednich nóg. Był często malowany przez starych holenderskich malarzy, którzy zawsze przedstawiali go jako dumnego konia. Później hodowano je z końmi hiszpańskimi, nadając im łagodniejsze rysy. Same konie fryzyjskie były również zaangażowane w doskonalenie innych ras, takich jak kuce flamandzkie i daleskie, konie Shire, warmbloody wirtemberskie i oldenburskie. W XV i XVI wieku były one wykorzystywane we francuskich i hiszpańskich szkołach jazdy konnej.

Budowa konia fryzyjskiego

Głowa jest typu hiszpańskiego, szyja jest wysklepiona i wysoko osadzona. Łopatki umożliwiają wysoką pracę kończyn przednich, grzbiet jest dłuższy, a zad pochyły. Kończyny są mocne, mają zad, kopyta są dobrej jakości. Skrzela i pręgi są grube i lekko faliste. Umaszczenie jest wyłącznie czarne, dopuszczalna jest jedynie mała biała gwiazdka na czole. Wysokość w kłębie wynosi 155-165 cm

Użytkowanie koni fryzyjskich

Konie fryzyjskie były dawniej ulubionymi zwierzętami jeździeckimi rycerzy, wykorzystywanymi w rolnictwie i wyścigach kłusaków. Były również wykorzystywane w szkołach jazdy konnej. Dziś są bardziej reprezentacyjnymi końmi, które można zobaczyć głównie na pokazach.

Charakter rasy koni fryzyjskich

Konie fryzyjskie mają łagodną, przyjazną naturę i są uzdolnione do ujeżdżenia, choć są trudniejsze w treningu. Są łatwe w obsłudze, eleganckie i żywe.